KERBELA
Kerbela! Kerbela!
Bitmeyen bir yas, bitmeyen bir diriliştir Kerbela.
Kaleleri kin, düşüncesi zehir olanlara,
bir kırmızı güldür Kerbela.
Ey şehidi Ey şüheda! Adına adanmış bir yerdir Kerbela.
Ey minik Ruğayya!
Fırat’ın susuzluktan yandığı bir gündür, Kerbela.
Yarabbi! içime akıtğım bir öfkedir Kerbela.
Ey insanlık! Unuttukça onu
Sizi mahkûm eden bir dildir Kerbela.
Bir cana bin canla ödül verildiği yerdir Kerbela.
Elleri bağlı Abbas’ımın canını,
Canana feda ettiği candır Kerbela.
Her gün aşura! her yer Kerbela
Nidası ile insanlığın
İmtihan edildiği yerdir Kerbela.
Ey kutsal şehir! Ey Peygamber şehri Mekke! Nerde Kerbela?
Ey kutsal dinin ümmeti! Nerde Peygamber reyhanı?
nerde Kerbela.?
Ey Zeyneb! her yerde seni sordum. O sana kardeşini sormuş Kerbela.
Hıçkırık var Zeyneb geçtiğin her yerde, bir nida var dillerde
adı Kerbela.
Ey Şam! Ver küçük şehidimi götüreyim bekler onu Kerbela.
Ey Zeyneb! Ey yaralı ana! Seni bile vermediler
Her gün ağlar sana Kerbela.
Ey pazarlık konusu Mısır! Ey satılık saltanat! Sen gittin bak! baki olan Kerbela.
Ey Kudüs! Şahit ol! Şahit ol! Dedesi şahitti sana,
Ağlıyor bak Kerbela.
Koynuma sığmayan bir yarsın Kerbela.
Seni mahkûm etmişler sanma,
Tarihe sığmayan bir yersin Kerbela.
Irmaklar içinde susuz kalmış yavrular var sinende! Kerbela.
Sonra senin bedeninde dirilmişler,
yas tutan gözler ey Kerbela.!
Çadırları yakan eller yansın
Yansın seni O mübarek baştan ayıranlar
Yansın Kerbela.!
Ey Ebul Fazl! Ne görkemli bakıyorsun ağabeyine. İkinize de Kerbela.
Ne şanslısın ki:
Cennet koynunda yatıyor ey şanlı Kerbela.
Peygamber ağlamış toprağına ey Kerbela. !
Sana canını emanet etmiş
Ne şanslısın Kerbela.
Peygamber adını anmış Fatma’nın kulağına, ey Kerbela.!
Fatma’nın dudağından çıkmış ya adın
varsın bir feryat olsun ey Kerbela.!
Resul senin koynuna vermiş, gözünün nurunu ey Kerbela!
.Hor görüleni bağrına basıp,
Bağrından vurulmuşun Kerbela
İnsanlar bugün çok zeliller gör ey Kerbela!
Rengârenk olmuş ümmet, bir imtihansın
İnsanlara Kerbela!
Tarihin unutamadığı kapkara bir ansın Kerbela!
